एक काळ असा होता जिथे योग्य उद्योग व्यवसाय सुरु व्हायचा आता फक्त विदेशात काहीतरी दाखवणार आणि त्याची नक्कल करत आपल्या इथे उद्योग व्यवसाय उभा राहणार व सपशेल पडणार. मेंदू तुमचा तर अक्कल दुसऱ्याची का? भारतीय बाजारपेठेचा अभ्यास करा, तुमच्या स्वतःचे आकलन करा व करा उद्योग व्यवसाय सुरु. नक्कल करून अपयशी व्हाल तर स्वतःवर विश्वास ठेवून यशस्वी व्हाल. तुमच्यामुळे चार लोकांच्या घरची चूल पेटेल.
अश्विनीकुमार
नवीन इंटरनेट स्वस्त झाले, त्यामध्ये विदेशी भ्रम पसरवणारे प्रोस्ताहन देणारे प्रशिक्षक आले ज्यांचा आणि उद्योग व्यवसायाचा काही संबंध नाही, त्यामध्ये शून्यातून करोडपती असे उदाहरण देत होते. म्हणजे जगात कोणी करोड च्या आत कमावणारा नकोच असे त्यांचे म्हणणे होते जे वास्तवाला धरून नव्हते.
इंग्रजी बोलणे, त्यामध्ये ज्यांना इंग्लिश बोलता येत नाही अश्यांना न्यूनगंड, असे वाटायचे कि आपल्यातच काही कमी आहे का? जर काही हजार आणि लाखो रुपये कमावून पण मी अपयशी आहे का? माझे दर कमी आहेत का? कि मी माझी किंमत करत नाही? असे प्रश्न मनात येवू लागले व त्याचा परिणाम हा व्यवसायावर व्हायला लागला.
सर्वात अगोदर तर मी त्या व्यवसायिकाचा इंटरनेट चा वापर हा कामापुरता करायला लावला. भारतीय अर्थव्यवस्था कशी उत्तम आहे आणि बदलाची मानसिकता कशी आणि केव्हा ठेवायची हे समजावून सांगितले. त्यांचे दर योग्य का आहेत हे देखील सांगितले. आणि ह्यामुळे फिक्स ग्राहक कसे मिळतात जो पाया असेल व नंतर अल्पकालीन ग्राहक कसे मिळतात हे त्यांच्या व्यवसायातून दाखवून दिले.
जो खर्च होता तो कमी करायला लावला, जास्तीत जास्त खर्च हा खाजगी जीवनावर होता, फक्त महिन्याला इतके लाखो कमावतात म्हणून इतका खर्च करायचा असतो किंवा अशी जीवनशैली जगायची असते असे सर्व वायफळ खर्च बंद करायला लावले.
पैसा वाचायला लागला, जिथे काम कमी असेल तिथे बचत कामी यायला लागली, पाया भक्कम झाला, हळू हळू वाढ होऊ लागली, नवीन व्यवसायिकांचे आवाहने पेलता येवू लागली, योग्य दर असल्यामुळे ग्राहक काही सोडून जात नव्हते व जे कटकटीचे ग्राहक होते त्यांना सरळ नाही बोलायचे हे सांगितले, ह्यामुळे ना उधारी, ना कमी पैसे आणि ना हि नकारात्मक माउथ पब्लिसिटी झाली.
इथे जोडीदाराची साथ लागते जर ती भेटत नसेल तर कोणीही काहीही करू शकत नाही, जोडीदाराला स्पष्ट शब्दात बोलायला शिका, आयुष्य म्हणजे सिनेमा नाही. नकारात्मक जोडीदारासोबत आयुष्य घालवण्यापेक्षा एकटे राहिलेले बरे. हा काही कठीण निर्णय नाही हे लक्ष्यात ठेवा.
मुलांना अगोदरपासून योग्य संस्कार देणे गरजेचे आहे. त्यांना स्वतंत्र पण द्या सोबत लक्ष देखील ठेवा, आयुष्याचा सामना करायला लावा, सुरुवातीपासून भावनिक दृष्ट्या सक्षम बनवा, हे खाजगी सांगण्याचा उद्देश हाच आहे कि खाजगी आयुष्याचा देखील मानसिकतेवर प्रभाव पडतो.
शारीरिक आणि मानसिक आरोग्याला पहिले महत्व द्या, ह्या मार्गावरील सर्व अडथळे दूर करा, लाखो रुपये आजारपणावर खर्च करण्यापेक्षा काही हजार रुपये आरोग्यावर खर्च केलेले कधीही उत्तम.
आता येणाऱ्या ग्राहकांना अभिमानाने सांगतात कि ५ वर्षे झाले मी व्यवसायात आहे आणि इथेच एक स्थैर्य दिसते, ग्राहकांना विश्वास असतो कि जेव्हा गरज असेल तेव्हा ती व्यक्ती इथे असेलच म्हणून कोणीही नवीन जरी आला तरी फुकटात काही घेत नाही आणि इतरांना देखील योग्य माहिती देत सांगतात कि इथे तुम्हाला योग्य दरात चांगली सेवा मिळणार आहे. मी देखील फुकट किंवा कमी जिथे तिथे जात नाही कारण अनुभव घेतले आहे, आणि इंटरनेट रीव्ह्युव वर विश्वास नाही पण जे तिथे प्रत्यक्ष जावून अनुभव घेतले त्यांच्या सांगण्यानुसार जातो व ९९ % माहिती हि योग्यच मिळालेली असते व त्यानुसार पुढे सांगितले जाते.
ह्यामुळे व्यवसाय दुप्पट होऊ शकत होता पण केला नाही, कारण जितके झेपते तितकेच काम करायचे, विनाकारण ताण घ्यायचा नाही, कर्ज घ्यायचे नाही नाहीतर असे उद्योजक व्यवसायिक ह्यांचे फोटो भिंतीवर दिसून येतात, कारण काय तर हायपरटेन्शन, हृदयविकार चा झटका किंवा इतर आजार. हे सांगितले आहे ते वास्तव आहे. आयुष्यात जन्म मृत्यू मध्ये परत संधी भेटत नाही त्यामुळे जे आयुष्य जगत आहात ते हुशारीने जगा.
धन्यवाद
अश्विनीकुमार
अश्विनीकुमार
"नवीन दिवस नवीन सुरुवात."
"आजचा दिवस सकारात्मक जाईल."
"आज मी आनंद मौज मजेने दिवस घालवेल."
हे वाक्य बोलून करा भले तुम्ही कर्जात का असेना, आर्थिक विवंचनेत का असेना तुम्ही हि परिस्थिती फक्त सकारात्मक मानसिकतेनेच बदलू शकता. सकारात्मक मानसिकतेवाला उद्योजक व्यवसायिक हा कुठल्याही परिस्थितीवर मात करून परत भरारी घेवू शकतो.
अश्विनीकुमार
अश्विनीकुमार
अश्विनीकुमार
अश्विनीकुमार
अश्विनीकुमार
सुरुवातीला लागणारे मानसिक शारीरिक व सामाजिक विकासाचे शिक्षण दिले जात नाही. ज्याला संस्कार बोलतात.
कौशल्य विकासावर भर दिला जात नाही.
भावनांवर ताबा ठेवायला शिकवले जात नाही.
अध्यात्म, मानसशास्त्र ह्याची योग्य माहिती दिली जात नाही.
विद्यार्थ्यांच्या नैसर्गिक क्षमता ओळखण्याचा प्रयत्न केला जात नाही.
इयत्ता आठवी ते बारावी जिथे जबाबदारीची जाणीव करून द्यायची असते तिथे १० वी १२ वी च्या परीक्षेची भीती घालतात.
इयत्ता आठवीत आर्थिक परिस्थिती मध्ये शिक्षण सोडावे लागल्यामुळे अनेक विद्यार्थी काळाच्या ओघात वाहून जातात तर काहीच पुढे जातात.
शिक्षण प्रचंड महाग करून ठेवले.
चौकटीबाहेर विचार करायचा शिकवला जात नाही. काही शिक्षक असतात जे आपल्या विद्यार्थ्यांना अगोदरच हि माहिती देवून ठेवतात पण हा शिक्षणाचा भाग नाही.
मोची कसे बनावे, दुकान कसे सुरु करावे, फोटोग्राफी चा व्यवसाय कसा सुरु करावा, प्लंबर कसे बनावे ह्या आणि अश्या अनेक क्षेत्रांना वाव दिली जात नाही किंवा त्यांना खालच्या दर्ज्याचे काम म्हणून हिणवले जाते.
नोकरी शिवाय दुसरा पर्याय ठेवला नाही.
स्थानिक बाजारपेठेला अनुसरून शिक्षण पद्धती बनवली जात नाही, आंतरराष्ट्रीय बाजारपेठ ती देखील फक्त अमेरिका बाजारपेठेला अनुसरून शिक्षण पद्धती तयार केली जाते.
नोकरी ह्या फक्त एकाच मार्गामुळे अनेक लघु उद्योजक व्यवसायिक तयार होणे कधीच बंद झाले.
ज्यांनी शिक्षण सोडले किंवा चौकटीबाहेर पाउल ठेवले त्यापैकी अनेक प्रगतीपथावर आहे.
अश्विनीकुमार
